اخوان المسلمین به دنبال چیست؟  
مجدی عبدالهادی

زمانی که حسن البنا، مرد مصری تباری که معلم مدرسه بود، سازمان اخوان المسلمین را در سال ۱۹۲۸ پایه گذاری کرد، احتمالا هیچ وقت گمان نمی کرد که ۸۰ سال بعد، سازمان او تا به این اندازه جهانی شود.

او با راه اندازی این سازمان قصد داشت به هم وطنان مصری خود آموزش دهد که چگونه هویت مسلمان خود را بار دیگر کشف کنند و در عین حال با سلطه بریتانیا مبارزه کنند.

در سال ۱۹۴۹، عاملان دولت در اقدامی تلافی جویانه و به دنبال قتل نخست وزیر توسط اعضای گروه آقای البنا، او را به قتل رساندند.

چند سال بعد، ترور ناموفق جمال عبدالناصر، رئیس جمهور وقت مصر، موجب سرکوب عمده این سازمان و فرار اعضای آن به خارج از مصر شد.

بعضی از آنها به کشورهای حومه خلیج فارس و بقیه به غرب گریختند.

پیروان اخوان المسلمین

اهداف سازمان اخوان المسلمین بر همگان مشخص بود؛ برقراری دولت اسلامی.

با وجود آنکه این سازمان، در بیشتر عمر خود در مصر غیرقانونی بوده و اعضای آن به صورت پی در پی زندانی می شدند، اخوان المسلمین توانست نظر بسیاری از گروه های مشابه را در کشورهای عمدتا مسلمان و حتی دیگر کشورها، به خود جلب کند.

ابراهیم منیر، یکی از اعضای ارشد این گروه که سال های زیادی را در زندان های مصر به سر برده است و هم اکنون در تبعید و در لندن زندگی می کند می گوید: "در هر کشور اروپایی می‌توانید اخوان المسلمین را پیدا کنید."

برخلاف مصر، اخوان المسلمین در غرب، ساختمان مرکزی و اعضای ثبت شده ندارد.

استیو امرسون، یک خبرنگار امریکایی که سال ها اسلام سیاسی در امریکا را زیر نظر داشته، می گوید: "در ۳۰ سال گذشته، ده ها گروه در امریکا دیده شده اند که از اخوان المسلمین نشات گرفته اند."

او تاکید دارد که "اخوان المسلمین به صورت سازمان یافته وجود ندارد؛ همیشه زیر پوشش ساختگی و در سازمان های مختلف شکل گرفته است."

با این حال، امروزه یافتن کسی در آمریکا که اقرار کند با اخوان المسلمین ارتباط داشته، دشوار است.شاید بیش از هرچیز دیگری حمایت آشکار اخوان المسلمین از حماس، گروه  فلسطینی باعث شده است که با دیده تردید به این گروه نگاه شود و آمریکا به اعضای آن اجازه ورود به خاک این کشور را ندهد. آمریکا حماس را در فهرست گروه های تروریستی قرار داده است.

کمال حلباوی، یکی از اعضای ارشد اخوان المسلمین است که در حال حاضر در لندن زندگی می کند. او صادقانه می گوید که از "جهاد" برای آزاد ساختن کشورهائی که به گفته او "کشورهای اشغالی" هستند، حمایت می کند. کشورهائی مانند افغانستان که هم نیروهای بریتانیا در آن مشغول جنگیدن هستند و هم نیروهای آمریکا.

اما آقای حلباوی می گوید حمایت او به این معنا نیست که او مسلمانان اروپایی یا آمریکایی را تشویق می کند که به عملیات مسلحانه علیه دولت هایشان دست بزنند.

او به این افراد توصیه می کند که از هر وسیله دموکراتیکی که در اختیار دارند برای مبارزه با چنین سیاست هایی استفاده کنند.

آقای ابراهیم می گوید که سوای جهاد جهانی و سیاست خارجی، اخوان المسلمین خواهان آن است که "مسلمانان ساکن غرب حق آن را داشته باشند که طبق احکام مذهبشان زندگی کنند".

منتقدان این گروه می گویند که با توجه به تفسیر اخوان المسلمین از اسلام، که ماهیتی محافظه کارانه دارد، احتمالا نحوه زندگی اسلامی که این گروه به هواداران خود توصیه می کند با ارزش های لیبرال غیرمذهبی غربی همخوانی ندارد.

بسیاری از این بابت نگرانند که چنین سبک زندگی، محیط مناسبی برای پرورش احساسات ضد غربی ایجاد کند که در مواردی هم منجر به دست زدن به اقدامات خشونت بار شده است.